ટાઇલ્સ ચોંટાડવાની પરંપરાગત પદ્ધતિ શું છે?અને ખામીઓ શું છે?

ટાઇલ્સ ચોંટાડવાની પરંપરાગત પદ્ધતિ, જેને સામાન્ય રીતે "ડાયરેક્ટ બોન્ડિંગ પદ્ધતિ" અથવા "જાડા-બેડ પદ્ધતિ" તરીકે ઓળખવામાં આવે છે, તેમાં મોર્ટારનો જાડો પડ સીધો સબસ્ટ્રેટ (જેમ કે કોંક્રીટ, સિમેન્ટ બોર્ડ અથવા પ્લાસ્ટર) પર લગાવવાનો અને ટાઇલ્સને એમ્બેડ કરવાનો સમાવેશ થાય છે. મોર્ટાર બેડ માં.અહીં પરંપરાગત ટાઇલ ઇન્સ્ટોલેશન પ્રક્રિયા અને તેની ખામીઓનું વિહંગાવલોકન છે:

પરંપરાગત ટાઇલ પેસ્ટ કરવાની પદ્ધતિ:

1. સપાટીની તૈયારી:
   • મોર્ટાર બેડ અને ટાઇલ્સ વચ્ચે યોગ્ય સંલગ્નતા અને બોન્ડની મજબૂતાઈ સુનિશ્ચિત કરવા માટે સબસ્ટ્રેટ સપાટીને સાફ, સમતળ અને પ્રાઇમ કરવામાં આવે છે.
2. મિશ્રણ મોર્ટાર:
   • સિમેન્ટ, રેતી અને પાણીનું મોર્ટાર મિશ્રણ ઇચ્છિત સુસંગતતા માટે તૈયાર કરવામાં આવે છે.કેટલીક ભિન્નતાઓમાં કાર્યક્ષમતા, પાણીની જાળવણી અથવા સંલગ્નતા ગુણધર્મોને સુધારવા માટે મિશ્રણનો ઉમેરો શામેલ હોઈ શકે છે.
3. મોર્ટાર લાગુ કરવું:
   • મોર્ટારને ટ્રોવેલનો ઉપયોગ કરીને સબસ્ટ્રેટ પર લાગુ કરવામાં આવે છે, એક જાડા, સમાન બેડ બનાવવા માટે સમાનરૂપે ફેલાય છે.મોર્ટાર બેડની જાડાઈ ટાઇલ્સના કદ અને પ્રકારને આધારે બદલાઈ શકે છે, સામાન્ય રીતે 10 mm થી 20 mm સુધીની હોય છે.
4. એમ્બેડિંગ ટાઇલ્સ:
   • ટાઇલ્સને મોર્ટાર બેડમાં નિશ્ચિતપણે દબાવવામાં આવે છે, સંપૂર્ણ સંપર્ક અને કવરેજની ખાતરી કરે છે.ટાઇલ સ્પેસર્સનો ઉપયોગ ટાઇલ્સ વચ્ચે સમાન અંતર જાળવવા અને ગ્રાઉટ એપ્લિકેશનને સરળ બનાવવા માટે થઈ શકે છે.
5. સેટિંગ અને ક્યોરિંગ:
   • એકવાર ટાઇલ્સ જગ્યાએ સેટ થઈ ગયા પછી, મોર્ટારને ચોક્કસ સમયગાળામાં ઇલાજ અને સખત કરવાની મંજૂરી આપવામાં આવે છે.શ્રેષ્ઠ બોન્ડની મજબૂતાઈ અને ટકાઉપણુંને પ્રોત્સાહન આપવા માટે યોગ્ય ઉપચારની સ્થિતિ (તાપમાન, ભેજ) જાળવવામાં આવે છે.
6. ગ્રાઉટિંગ સાંધા:
   • મોર્ટાર મટાડ્યા પછી, ટાઇલના સાંધા ગ્રાઉટ ફ્લોટ અથવા સ્ક્વિજીનો ઉપયોગ કરીને ગ્રાઉટથી ભરવામાં આવે છે.વધુ પડતા ગ્રાઉટને ટાઇલની સપાટી પરથી સાફ કરવામાં આવે છે, અને ગ્રાઉટને ઉત્પાદકની સૂચનાઓ અનુસાર ઇલાજ કરવા માટે છોડી દેવામાં આવે છે.

પરંપરાગત ટાઇલ પેસ્ટિંગ પદ્ધતિની ખામીઓ:

1. લાંબો ઇન્સ્ટોલેશન સમય:
   • પરંપરાગત જાડા-પથારીની પદ્ધતિમાં આધુનિક ટાઇલ ઇન્સ્ટોલેશન પદ્ધતિઓની સરખામણીમાં વધુ સમય અને શ્રમની જરૂર પડે છે, કારણ કે તેમાં મોર્ટાર મિક્સ કરવું, મોર્ટાર લગાવવું, ટાઇલ્સ એમ્બેડ કરવું, ક્યોરિંગ અને ગ્રાઉટિંગ જેવા બહુવિધ પગલાંનો સમાવેશ થાય છે.
2. સામગ્રીના વપરાશમાં વધારો:
   • પરંપરાગત પદ્ધતિમાં ઉપયોગમાં લેવાતા મોર્ટારના જાડા સ્તરને મોર્ટાર મિશ્રણના મોટા જથ્થાની જરૂર પડે છે, પરિણામે ઉચ્ચ સામગ્રી ખર્ચ અને કચરો થાય છે.વધુમાં, મોર્ટાર બેડનું વજન માળખામાં ભાર ઉમેરે છે, ખાસ કરીને બહુમાળી ઇમારતોમાં.
3. બોન્ડ નિષ્ફળતા માટે સંભવિત:
   • અયોગ્ય સપાટીની તૈયારી અથવા અપૂરતું મોર્ટાર કવરેજ ટાઇલ્સ અને સબસ્ટ્રેટ વચ્ચે નબળા સંલગ્નતા તરફ દોરી જાય છે, પરિણામે બોન્ડ નિષ્ફળ જાય છે, ટાઇલ અલગ પડે છે અથવા સમય જતાં ક્રેકીંગ થાય છે.
4. મર્યાદિત સુગમતા:
   • જાડા મોર્ટાર બેડમાં લવચીકતાનો અભાવ હોઈ શકે છે અને તે સબસ્ટ્રેટમાં હલનચલન અથવા સમાધાનને સમાવી શકતું નથી, જે ટાઇલ્સ અથવા ગ્રાઉટ સાંધામાં તિરાડો અથવા ફ્રેક્ચર તરફ દોરી જાય છે.
5. સમારકામમાં મુશ્કેલી:
   • પરંપરાગત પદ્ધતિનો ઉપયોગ કરીને ઇન્સ્ટોલ કરેલી ટાઇલ્સનું સમારકામ અથવા બદલવું એ પડકારજનક અને સમય માંગી શકે છે, કારણ કે તે ઘણી વખત સમગ્ર મોર્ટાર બેડને દૂર કરવાની અને નવી ટાઇલ્સને ફરીથી ઇન્સ્ટોલ કરવાની જરૂર પડે છે.

જ્યારે પરંપરાગત ટાઇલ પેસ્ટિંગ પદ્ધતિનો ઉપયોગ ઘણા વર્ષોથી કરવામાં આવે છે અને યોગ્ય રીતે કરવામાં આવે ત્યારે તે ટકાઉ સ્થાપનો પ્રદાન કરી શકે છે, તે આધુનિક ટાઇલ ઇન્સ્ટોલેશન પદ્ધતિઓ જેમ કે પાતળા-સેટ મોર્ટાર અથવા ટાઇલ એડહેસિવ્સની તુલનામાં ઘણી ખામીઓ ધરાવે છે.આ આધુનિક પદ્ધતિઓ ઝડપી સ્થાપન, સામગ્રીનો ઓછો વપરાશ, સુધારેલ સુગમતા અને વિવિધ સબસ્ટ્રેટ પરિસ્થિતિઓમાં વધુ સારી કામગીરી પ્રદાન કરે છે.